Italian Paracadutisti flamethrower, sniper & light mortar teams

Στα χαρτιά, κάθε ιταλική μεραρχία πεζικού έπρεπε να έχει οκτώ διορισμένες ομάδες φλογοβόλων για την εκσκαφή οχυρωματικού πεζικού και την επίθεση σε οχυρώσεις. Στην πράξη, βέβαια, αυτές οι προμήθειες ήταν πολύ πιο ελάχιστες.

Ο ιταλικός στρατός δεν είχε ειδικό τουφέκι ελεύθερου σκοπευτή και το σχετικά ελαφρύ Carcano Model 1891 με τη σφαίρα μικρού διαμετρήματος δεν ταίριαζε ιδανικά για τον ρόλο. Πράγματι, ο φινλανδικός στρατός, ο οποίος προμηθεύτηκε πολλά από τα όπλα, τους υποβίβασε σε σχηματισμούς δεύτερης γραμμής ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Ωστόσο, στα χέρια ενός επιδέξιου σκοπευτή και εξοπλισμένου με τηλεσκοπικό όραμα το όπλο θα αποδεικνυόταν αρκετά θανατηφόρο.

Σχεδιασμένο το 1935, το κονίαμα 45 mm Brixia ήταν σχετικά δύσκολο να παραχθεί σε μεγάλους αριθμούς, δεδομένης της πολυπλοκότητας και του κόστους κατασκευής του όπλου. Ωστόσο, ο ελαφρύς όλμος των 45 mm ήταν ένα ισχυρό και επιτυχημένο όπλο στα χέρια κατάλληλα εκπαιδευμένων στρατιωτών. Ο ρυθμός πυρός του ήταν υψηλότερος από παρόμοια όπλα που χρησιμοποιούσαν άλλα έθνη, και η ακρίβειά του ήταν επίσης απαράμιλλη. Δυστυχώς, τα πυρομαχικά που χρησιμοποιούσε ήταν συχνά κακοσχεδιασμένα ή κατασκευασμένα, γεγονός που εμπόδιζε τις καλύτερες προσπάθειες ακόμη και ενός εξαιρετικά ικανού πληρώματος.

Μοντέλα που παρέχονται ασυναρμολογημένα και άβαφα